هنر که خودی و غیرخودی ندارد! - هاست لینوکس

به گزارش هاست لینوکس، احمد وکیلی، هنرمند پیشکسوت رشته چاپ دستی، علت اصلی کم رونقی جشنواره تجسمی فجر را حدیثی دانست که از قدیم وجود داشته است و در این زمینه به جریان خودی و غیرخودی اشاره نمود که ریشه در نگاه افراد دارد و البته از سوی دولت ها نیز اعمال می گردد.

احمد وکیلی، هنرمند پیشکسوت هنر چاپ دستی و دبیر این بخش در جشنواره سیزدهم تجسمی فجر، در گفت وگویی با هاست لینوکس درباره تاثیر کرونا بر میزان رونق جشنواره سال جاری، اظهار کرد: عظیم ترین مشکل این است که هنر که همه ما را دور خودش جمع می نماید، دست دوم شده است و دیگر در اولویت نیست؛ این درحالی است که از همین فستیوال ها، استعدادهای جوان پیدا می شوند. به عنوان مثال هنرمندی که سال جاری در کارگاه چاپ دستی جشنواره آموزش می دهد، چند سال پیش در فستیوال دیگری به واسطه کارگاه من برای اولین بار با این هنر آشنا شد و الان به عنوان استاد به جشنواره فجر دعوت شده است.

او ادامه داد: مشکل اساسی این است که جامعه تجسمی همانند تمام جوامع دیگر خودی و غیرخودی می نماید و هنر را کنار می گذارد؛ این در حالی است که همه ما باید یاری کنیم و جریان سالمی راه بیاندازیم تا هنر برجسته گردد. این نکته را هم باید در نظر داشت که آمار هم دشمن این جریان است. برای آمار دادن مجبور هستند افرادی را بیاورند تا بگویند قبلا اینقدر بوده و الان اینقدر شده است! اما در واقع مهم این است، جشنواره باید به گونه ای باشد که نتوان از شلوغی حتی یک سوزن در آن انداخته گردد.

این استاد پیشکسوت هنر چاپ دستی با اشاره به جریان های حاشیه ای در دنیای هنر، گفت: چگونه می گردد که به دنبال طرح یک ادعا درباره یک هنرمند 83 ساله، همه ارزش ها کنار گذاشته می گردد و عده زیادی به این جریان می پیوند تا خودی یا غیرخودی بودنشان را نشان دهند و در این میان هم هیچ اهمیتی به هنر داده نمی گردد.

وکیلی با اشاره به کارگاه های چاپ دستی در این دوره از جشنواره تجسمی فجر، اعلام کرد: در این پروژه اگر کسی واقعا عاشقانه و داوطلبانه شرکت می کرد، می توانستم لیسانس چاپ دستی به او بدهم. من اینجا تمام تکنیک های مهم را آموزش می دهم، اما دنبال کسانی هستم که بخواهند واقعا یاد بگیرند! این درحالی است که همین جریان خودی و غیرخودی باعث می گردد که بعضی از حضور در این کارگاه ها پرهیز نمایند.

او اضافه کرد: یادم است سال 83، 36 اثر از پیکاسو را در موزه هنرهای معاصر تهران به نمایش گذاشتم. به یکی از همکاران گفتم این نمایشگاه در حال برگزاری است و این تعداد از آثار پیکاسو تا الان در موزه به نمایش گذاشته نشده است، اما او پاسخ داد که به دلیل اینکه فلان فرد رئیس موزه است، پایم را آنجا نمی گذارم. این نشان می دهد که برای ما اصلا هنر مهم نیست و جریان ها مهم هستند.

وکیلی در پاسخ به این پرسش که رد پای سیاست در هنر از کجا نشأت می گیرد، گفت: از خودمان است؛ مودت و همدلی میان ما وجود ندارد و مطمئنم که دیگر هنر مهم نیست. در همین نمایشگاه تمام هنرها به نمایش گذاشته شده است و بسیار ارزشمند است، اما نگاه خودی و غیرخودی باعث شده که عده ای حتی برای بازدید از نمایشگاه هم نیایند. اینگونه است که می توان نتیجه گرفت که خود اصل هنر اهمیتی ندارد.

این هنرمند پیشکسوت همچنین در پاسخ به این پرسش که با وجود تمام این مسائل و نگاه ها چه موضوعی انگیزه حضورش در جشنواره سال جاری و برگزاری کارگاه های چاپ دستی شده است، شرح داد: هر جایی که بتوانم به فضای تجسمی خدمت کنم، حضور پیدا می کنم؛ حالا می خواهند بگویند خودی است یا غیرخودی. من 18 نمایشگاه انفرادی و بیش از 200 نمایشگاه گروهی داشتم و از 18 سالگی به طور حرفه ای قلم دستم بوده است تا همین الان که با شما صحبت می کنم. شغل من همین است و هیچ کار دیگری هم در زندگی انجام نداده ام؛ چراکه باور دارم هنر مهمترین بخش زندگی ما بوده است، جامعه به خاطر هنر اعتبار دارد و نان آن را خورده ایم و به همین خاطر هم اگر قرار است یک جوانی از من یاد بگیرد، در هر شرایطی این کار را می کنم.

وکیلی در خاتمه در پاسخ به این پرسش که به باور شما هنرمندان نباید همدلی اجتماعی و سیاسی داشته باشد، اظهار کرد: سیاست سهمی از هنر است، اما درونی است نه بیرونی. در واقع هر کسی که کار هنری می نماید هر چقدر هم که بی تفاوت باشد، سهمی از سیاست می برد، اما اهم و مهم باید کرد؛ هنر همواره مهمتر است.