روزمرگی و عقب گرد به سبک مدیران هندبالی، مسئولان کم کاری خود را به گردن دیگران می اندازند - هاست لینوکس

به گزارش هاست لینوکس، تیم ملی هندبال کشورمان در دو مسابقه مهم انتخابی المپیک و دنیا در سال گذشته نتایج ضعیفی رقم زد و در آسیا هم یک پله سقوط کرد.

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری هاست لینوکس، عدم رهیابی تیم هندبال کشورمان به مسابقات المپیک و مسابقات جهانی به یک تراژدی تکراری تبدیل شده و در هر دوره شاهد عدم برنامه ریزی صحیح برای این رشته ورزشی در المپیک هستیم این درحالی است که با اندک سرمایه گذاری و داشتن یک برنامه جامع و پویا می توان اتفاقات خوشایندی را در این رشته پر مخاطب رقم زد.

هندبال ایران سال هاست کننده ای در بازی های المپیک نداشته است. نمایش ضعیف، عدم برنامه ریزی اصولی و همچنین عدم خودباوری در این رشته باعث شده تا سقف آرزویمان شکستن طلسم صعود به المپیک باشد. در شرایطی که این ورزش به اعتقاد بسیاری از کارشناسان دوران طلایی خود را سپری می نماید و بسیاری از ورزشکاران این رشته در لیگ های خارج از کشور شاغل هستند اما در این سال ها از پتانسیل هندبال به خوبی استفاده نشد و نتوانست صندلی نسبتاً ثابتی را در سکو های هندبال آسیا برای خود دست وپا کند.

هندبال ایران چندی پیش در کشور قطر در مسابقات انتخابی المپیک 2022 حضور پیدا کرد و سپس در مسابقات انتخابی جهان در کشور کویت شرکت نمود که متأسفانه کشورمان نه تنها نتوانست سهمیه حضور در المپیک 2022 و مسابقات جهانی مصر را کسب نماید، بلکه در جمع چهار تیم نخست نیز نتوانست حضور داشته باشد و این باعث شد جامعه هندبال همچنان در حسرت حضور در سکوهای آسیا را داشته باشد. مقام ششم تیم ملی در مسابقات انتخابی جهان و عدم حضور در مسابقات المپیک و سقوط یک پله ای در آسیا سبب شد تا دلایل ناکامی هندبال ایران را طی سال های اخیر مورد آنالیز قرار دهیم.

هادی خلیلی در مصاحبه با خبرنگار هاست لینوکس درباره شرایط هندبال ایران به صحبت پرداخت است:

فکر می کنید چه دلایل ناپیروز بودن هندبال ایران طی سال های اخیر چه بوده است؟

یکی از موارد مهم که طی سال های اخیر هندبال کشور را با فراز و فرود های بسیاری روبرو نموده است؛ عدم ثبات مدیریت و روزمرگی است که طی سال های گذشته به شدت این موضوع باعث شد شاهد مدیریت های کوتاه مدت در رأس فدراسیون باشیم و این عدم ثبات، ضربات جبران ناپذیری به این رشته زد و از این مهم تر روزمرگی است. بیشتر فدراسیون های پیروز برنامه های بلندمدت 5 تا 10ساله تدوین نموده اند. این برنامه، رویکردی به سوی مدیریت علمی ورزشی در کشور است. این نشان می دهد که باید از سطحی نگری در هندبال که سال هاست گریبان این رشته ورزشی را گرفته است رها شویم و مدیریت علمی را جایگزین این سطحی نگری ها کنیم.

سال هاست دچار روزمرگی در هندبال شده ایم

واقعیت تلخ و تاریخی که در طول دوران هندبال ایران وجود داشته است همین نداشتن مدیریت علمی است. بسیاری از مدیران فدراسیون تصور می کنند مدیریت علمی یک واژه لوکس است و اعتقادی به برنامه استراتژیک ندارند. ما سال هاست که دچار روزمرگی در هندبال کشور هستیم و تا الان این موضوع نیز ادامه دارد چراکه برنامه ریزی جدی نداریم و سبب شده تا اکنون از این خلأ رنج ببریم و در نهایت شاهد هستیم که همین تقویم فدراسیون هم به صورت مناسب اجرا نمی گردد . به طور مثال نحوه برگزاری مسابقات لیگ برتر و دسته یک و یا اردوهای تیم های ملی که همه این موارد کاملاً به صورت سنتی بوده و تا به امروز این شیوه ادامه داشته است و تیم ها در میانه راه از ادامه حضور در مسابقات انصراف می دهند و این یعنی اوج بی نظمی در برنامه های لیگ است.

فرد بدون تخصص به عنوان ناظر به فدراسیون آسیا معرفی می گردد!

در هیچ یک از کمیته ها طرح و برنامه جامعی ارائه نمی گردد و نمی توان گفت که در سرانجام سال و یا چهار سال آینده به کجا خواهند رسید و هیچ مأموریت و هدف تعیینی که جامعه هندبال کشور با آن آشنا شده باشد تعریف نشده است. حتی هیئت های استانی به عنوان بازوان اجرایی فدراسیون در تدوین برنامه مشارکتی ندارند. به طور مثال ما در کمیته داوران چند داور بین المللی فعال داریم و میزان درصد رشد آن ها چقدر در نظر گرفته شده است؟ چشم انداز داوری کشور چیست؟ نحوه آموزش و حضور داوران،ناظران و مدرسان داوری چگونه است؟ چه برنامه هایی برای ارتقا سطح داوری در کشور و بین الملل وجود دارد؟ چگونه می گردد فردی که هیچ تخصصی ندارد به عنوان ناظر به فدراسیون آسیا معرفی گردد، ولی داوران بین المللی ما به کارگیری نمی شوند و آن ها به آسیا معرفی نمی گردند؟از سوی دیگر کمیته ساحلی هم فقط در چند نفر خلاصه شده است و فضای جدیدی برای نخبگان این رشته فراهم نگردیده است. این موضوعات در خیلی از کمیته ها نیز صدق می نماید.

به نظر شما این مسائل تنها به مدیریت در هندبال برمی گردد؟

به اعتقاد من خیر. تمام مسائل طی این سال ها فقط به مدیران فدراسیون ارتباط نداشته است بلکه بخش مهمی از معضلات هندبال کمیته هایی هستند که طی این سال ها نتوانسته اند بازوی اجرایی خوبی برای مدیران باشند و باعث لطمات زیادی به این رشته شده اند. یکی از دلایل اصلی عملکرد ضعیف فدراسیون به حضور این افراد در فدراسیون بازمی گردد که بیشتر دوستان در برنامه های خود وعده انجام تغییرات اساسی را در فدراسیون داده بودند که تا کنون محقق نشده است.

تیم هندبال کشورمان در سال 98 در انتخابی المپیک و جهانی نتیجه نگرفت، علت این ناکامی چه چیزی است؟

بازیکنان واقع کوشش کردند و باید به همه آن ها خسته نباشید بگوییم.در مسابقات انتخابی المپیک و جهان چیزی نکاشته ایم که بخواهیم درو کنیم و انتظار کسب نتیجه از تیم ملی و بازیکنان بی فایده بود. باید ببینیم چقدر به اندازه رقبایمان که نتیجه گرفته اند برنامه ریزی و سرمایه گذاری نموده ایم. ضمن اینکه ما در مسابقات انتخابی المپیک نتوانسته ایم از لژیونرها استفاده حدبیشتری نماییم و طی سال های اخیر در این مورد برنامه ریزی خوبی صورت نگرفته است و همواره با مشکل روبرو بوده ایم. قطعاً برای اینکه بازیکنان به این صندلی برسند هزینه های زیادی انجام شده و به آسانی نمی توان از این سرمایه عبور کرد. وقتی ما نمی توانیم استفاده حدبیشتری از این سرمایه بکنیم مشکل برنامه ریزی ماست. در مسابقات انتخابی جهان، فدراسیون زحمت کشید و همه بازیکنان را گرد هم آورد؛ بعضاً در سال های قبل هم این رخ داده بود ولی ما با تدارکات بسیار ضعیفی در هر دو مسابقه حضور یافتیم. حتی مسئولین تیم و بازیکنان به عدم تدارک اردوهای مهم اظهار نارضایتی نموده بودند. این موضوع تأثیر بسیار زیادی در نتایج و عدم پیروزیت در هر دو تورنمنت داشت؛ چراکه به گفته بسیاری از کارشناسان بیشترین ضربه از عدم هماهنگی بازیکنان بود.

لژیونرها در اردوهای تیم ملی حضور نداشتند، به نظر شما باید چه برنامه ریزی صورت می گرفت؟

به نظرم اگر ما می دانستیم که از بازیکنان لژیونر به هر دلیلی در اردوها نمی توانیم استفاده کنیم و توانایی برگزاری اردوی تدارکاتی در اروپا را همانند گذشته نداریم، باید از ابتدای امسال که زمان بسیار خوبی هم بود روی بازیکنان شاغل در لیگ کشور سرمایه گذاری می کردیم. با برگزاری اردوهای منظم از ابتدای سال می توانستیم آن ها را به سطح قابل قبولی از هماهنگی و آمادگی جسمانی برسیم. به صورت مقطعی از چند لژیونر مطرح خود مثل برادران استکی، پویا نوروزی نژاد و حیدری راد و . . به بدنه اصلی تیم اضافه می کردیم. ولی متأسفانه در هر دو مسابقه از عدم وجود هماهنگی و آمادگی جسمانی مناسب آن ها، آسیب دیدیم که یکی از دلایل عدم صعود ما هم بود. قطعاً عدم برنامه ریزی صحیح و نداشتن استراتژی تعیین در این خصوص از سوی فدراسیون بوده است.

پس به اعتقاد شما مشکل اصلی هندبال نداشتن استراتژی و برنامه است.

قطعاً همین است. مگر چند سال فرصت وجود دارد که هندبال تنها از بی برنامگی و روزمرگی آسیب ببیند. با کسب این نتایج هندبال حداقل به دهه70 بازگشته است، چه کسی باید جوابگوی این نتایج باشد؟ با این شرایط من صراحتاً اعلام می کنم هندبال در سراشیبی سقوط قرارگرفته است. شما نتایج تیم های ملی را طی این سه سال گذشته آنالیز نمایید در تمام رده ها اعم از نوجوانان، جوانان، عظیمسالان و بانوان بدترین نتایج را کسب نموده ایم و هرگز در جمع 4 تیم اول آسیا قرار نگرفته ایم و طی این سه سال تقریباً همین تیم مدیریتی در فدراسیون حضور داشته اند. تا کی قرار هست هر فردی در فدراسیون به راحتی از بار مسئولیت و جوابگویی شانه خالی کنند؟ یکی از همین افراد قبل از انتخابات وعده داده بود ظرف چند سال در جمع 10 تیم برتر جهان قرار خواهیم گرفت! با کسب این نتایج قرار است به آن صندلی برسیم؟! این نشان می دهد که دوستان به چه میزان از این رشته شناخت داشته اند.

یکی از مسائل همیشگی هندبال نبود اسپانسر و حامی در لیگ برتر است.

چرا باید فاصله این رشته با سایر رشته ها هر روز بیشتر گردد والیبال، بسکتبال روزی حسرت هندبال را می خوردند ولی اکنون ما در چه صندلیی هستیم و این دو رشته در کجا قرار دارند. این دو رشته هر دو به المپیک راه یافته اند. در گذشته بازی های لیگ برتر و یا ملی ما به وسیله برنامه توپ و تور پخش می شد در طول هفته نایب رئیس وقت مرتباً اخبار هندبال را در رسانه های مختلف رادیویی و تلویزیونی بازتاب می دادند.نتیجه اش حضور بسیار خوب بخش خصوصی و باشگاه های عظیم در این رشته بود اما هم اکنون هیچ کدام از این برنامه ها وجود ندارد و وقتی رشته ای دیده نگردد بدون شک حامی هم نخواهد داشت.

مسئولان کم کاری خود را به گردن کس دیگری می اندازند

چرا باید بازیکنان به خاطر دریافتی های حداقلی راهی کشورهای دیگر شوند؟ همه این موارد به سوء مدیریت بازمی گردد. چندی پیش یکی از دوستان می گفت فقط ماهی یک بار در فدراسیون حضور دارد و زیاد در مسائل کلان فدراسیون حضور ندارد و یا فلان مسئول اختیارات لازم را به من نداده است. سؤال من این است وقتی فردی به عنوان هیئت رئیسه یک فدراسیون انتخاب می گردد؛ اگر طبق اساسنامه اختیارات لازم را ندارد و در آن پست باقی بماند قطعاً منافع شخصی را ترجیح داده است ضمناً اینکه خود مسئول سابق وقتی این را شنیده بود ناراحت شده بود چراکه می گفت مگر طرح و برنامه ای به من داده شده که من از آن حمایت نکنم. این موضوعات نشان می دهد که در خیلی از موضوعات مسئولان ما به جای مسئولیت پذیری فقط می خواهند کم کاری خود را به گردن کس دیگری بیاندازند و طی این سال ها بارها شاهد این موضوعات بوده ایم.

هندبال برای رسیدن به دوران رشد و شکوفایی به چه اقداماتی احتیاج دارد؟

به نظر من برای تحول در هندبال کشور باید زمینه شایسته سالاری در این رشته فراهم گردد و با انجام تغییرات در ساختار فدراسیون اعم از برنامه ها، مناسبات و نیروی انسانی، زمینه را برای توسعه این رشته فراهم کرد. در حال حاضر بیشتر مدیران ارشد فدراسیون، قبل از فعالیت در فدراسیون تجربه مدیریتی در این سطح را نداشته اند و سوابق اجرایی بسیار کمی دارند. متأسفانه ما هنوز در ابتدایی ترین موضوعات دچار مشکل هستیم و افرادی که به عنوان اعضاء هیئت رئیسه در فدراسیون حضور دارند نتوانسته اند به فدراسیون یاری کنند و به رئیس جوان خوب مشاوره بدهند. برای جبران این نقیصه همه باید در کنار هم مخصوصاً عظیمان وارد گود شوند و تجربیات خود را در اختیار هندبال کشور قرار دهند و با تشکیل یک اتاق فکر به صورت ساختارمند همراه با تفکیک توضیح وظایف برای برطرف مسائل کوشش کرد و این موضوع حل نخواهد شد، مگر آنکه عزم و اراده جدی از سوی مسئولان فدراسیون برای این موضوع وجود داشته باشد. ولی باید توجه کرد با حرف و شعار درمانی، مسائل نه تنها حل نخواهد شد که باعث آسیب های فراوان به جامعه هندبال و سرمایه های انسانی و مادی این رشته خواهد زد. قطعاً می توان با تدوین آیین نامه ها، شیوه نامه ها و نظام نامه های مرتبط با داوران، مربیان، باشگاه های ورزشی، هیئت های ورزشی و ورزشکاران در راستای شایسته سالاری گام برداشت و در هندبال کشور تحول عظیمی ایجاد نمود.

شما خلأ عظیم هندبال را در چه مواردی می بینید؟

اگر مدیران قصد دارند به اهداف موردنظر سازمان نائل شوند، باید تعاملات سازنده و مناسبی در خانواده خود ایجاد کنند. یکی از دلایل اصلی افول رشته هندبال برخورد شخصی با موضوعات بوده چراکه همین موضوع باعث شده بسیاری از عظیمان از این رشته گریزان شوند. واقعاً تأسف بار است وقتی می بینیم که بسیاری از پیشکسوتان این رشته خانه نشین شده اند و یا در سایر فدراسیون های ورزشی از دانش و تجربیات آن ها استفاده می گردد ولی در فدراسیون خود حتی از آن ها به عنوان مدرس،ناظر، مربی استفاده نمی کنند.

هندبال به دلیل عدم مدیریت صحیح همواره گرفتار حواشی های مختلف بوده است. این آشفتگی در تیم های ملی، هیئت های استانی و کمیته ها فدراسیون به خوبی قابل مشاهده بوده و به عنوان مهم ترین مشکل و معضل از سوی بسیاری از کارشناسان هندبال مطرح می گردد. متأسفانه هنوز به خاطر تفکر حاکم در فدراسیون همدلی واقعی در خانواده هندبال ایجاد نشده است و هنوز نتوانستیم یک بار موافق و مخالف خود را در یک میز کنار هم بیاوریم و از تجربیاتشان استفاده نماییم. دادکان یکی از منتقدین اصلی فدراسیون بود ولی به لحاظ تخصص، ایشان را به فدراسیون آسیا جهت عضویت در کمیته های آن معرفی نمودند.

واقعیت آن است که به عنوان مسئول باید ظرفیت نقد و انتقاد را داشته باشیم و قرار نیست همواره از ما تمجید گردد. این یعنی مدیریت و رهبری گرچه باید بگویم در هندبال دشمنی وجود ندارد و همواره اختلاف نظر وجود داشته. شما ببینید چقدر از آقای کفاشیان در فوتبال و یا مهدوی و رحیمی در هندبال منتقدین صحبت کردند. آیا آنها به دنبال گله گذاری و شکایت رفتند؟ اینگونه کارها شأن هندبال را زیر سؤال می برد. برای عظیم بودن باید عظیمی کرد، بی جهت برخی از مدیران در سطح کشور شناخته نمی شوند بلکه منش و شخصیت کاری آنهاست که آنها را عظیم می نماید.

انتهای پیغام/4057/