خبرنگاران نگاه آنگاه به سفر - هاست لینوکس

به گزارش هاست لینوکس، تهران - خبرنگاران - تازه ترین شماره فصلنامه آنگاه برای تابستان، درباره سفر است؛ رفتن و بازآمدن.

در سرمقاله یازدهمین شماره مجله آنگاه به مدیرمسئولی و سردبیریِ آرش تنهایی، که در 270 صفحه منتشر شده است. آمده است: اگر اهل سفر باشید شاید با این پرسش روبه رو شده اید که چرا سفر می کنید؟ این همه تب وتاب و رنج برای چیست؟ به کجا و برای چه سفر می کنید؟ پرسش ها بسیارند و پاسخ ها گوناگون، آنگاه در پی پاسخ به آن ها جست وجوهایی نموده است از جمله نگاه به کسانی که بسیار سفر نموده اند؛ از برادران امیدوار تا منوچهر ستوده، از ایرج افشار تا ایران درودی، از منوچهر طیاب تا جاسم غضبانپور و تا جوان ترهایی که بسیار سفر می نمایند و در موردش بارها نوشته اند.

هرکدام برای این پرسش پاسخ های زیادی دارند که هیچ کدام شبیه دیگری نیست و نمی شود جمع بندی شان کرد و به یک حرف مشترک در میان آن ها رسید. نوشته ها را می خوانم. هر نوشته ای یگانه است و بی همتا، ولی در انتهای همه این سفرها یک چیز مشترک است. چیزی که تجربه سفر را با مهاجرت متفاوت می نماید؛ بازگشت به خانه از پس همه سفرها به خانه بازمی گردیم، به شهر، خیابان، کوچه، خانه و اتاق خویش اما آیا همان آدم قبلی به خانه بازمی شود؟ یا این کس دیگری ست؟ سفر را دوست دارم، چون آدم را تغییر می دهد، مهربان تر می نماید حتی با خانه اش.

منصور ضابطیان در سفر آدم را مهربان تر می نماید، مقدمه ای بر سفر نوشته است. عیسی امیدوار در گفت وگو با حمیدرضا محمدی و هادی آقاجانزاده از سفرِ 66 سال پیش خود و برادرش، عبدالله گفته است که طی ده سال جهان را گشتند و دیدند و درهمین باره، آرزو مکتوبیان در کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها، این سفرها و دستاوردهای آن را مرور نموده است.

آسیه مزینانی هم از ایران دَرودی درباره سفر پرسیده است. مست و مسخِ سفر، عنوان گفت وگوی حمیدرضا محمدی با منوچهر طیاب است که شصت وچند سال سفر می نماید. سعید فیروزآبادی، فصلی از سفرنامه والتر میتل هولستر، هوانورد سوئیسی است که برای نخستین بار به فارسی منتشر می شود. تصویر ما ایرانیان در سفرنامه های اروپاییان را شهروز مهاجر در سیر آفاق و انفس نوشته است. چی می شد شعر سفر بیت آخری نداشت عنوان یادداشت مسعود میر با زیرعنوانِ سه بلیت یکسره به سفر و سینما است.

رضا مختاری که موسس و سردبیر مجله سرزمین من بود و سال ها این مجله را با موضوع سفر منتشر می کرد، در سفر؛ بدون مقصد؛ بدون هم سفر، بدون راه از این تجربه نوشته است. هادی آقاجانزاده در برانداختن مرزهای فاصله گذارانه، تلاش نموده است نگاهی مردم نگارانه به مفهوم سفر بیاندازد. بی قراری ها در سایه سفر عنوان یادداشت مهرداد نصرتی است و سیری در سفر و ادبیات کهن فارسی نموده است. سفر در ادبیات معاصر فارسی را علی امیرریاحی با گذری و نظری بر دو داستانِ هوشنگ گلشیری با عنوان پشت آینه های دردار مورد آنالیز قرار داده است.

تورج دریایی به سراغ خاطراتش با ایرج افشار رفته و از نخستین سفرهایش با او در بیا ببرمت ایران را ببینی یاد نموده است. تک نگاری مفصل فاتح صهبا درباره منوچهر ستوده با عنوان 103 سال دور جهان، بخش دیگر مجله است. دغدغه سفر مسئولانه، بنوشه فرهت و شفق متولی را به نگارش مطلبی با نام لاجرم، زمین سیاره هفتم شد رهمنون نموده است. داود ارسونی به سراغ آیینِ مردم سفری رفته است. هدی رستمی در کنار هشت عکسِ خود از سفرهایش، درباره آنها و ماجراهایشان نوشته است.

حسین گنجی خلاف روال مجله، یادداشتی قلمی نموده است درباره یکجانشینی با نام در ستایش حضردر برابر سفر. بوم گردی؛ جنبش مردمی خودجوش به قلم مرجان حاجی رحیمی است و او از این آخرین تلاش برای حفظ یکی از داشته های فرهنگی نوشته است. تنها سفر کردن، موضوع یادداشت نگار علیزاده است که آدم هایی که قرار بوده باشیم، آدم هایی که می شویم است. وحید حلاج، دو گزاره فلسفی درباره سفر را در سفر چگونه می تواند زندگی ما را بهتر کند؟ را مطرح نموده است. عسل آذرپور تلاش نموده در برای تو یک چمدان بخرم تو معنی سفر را از من بپرسی به این پرسش، پاسخ دهد که جهت مهم است یا مقصد. مسافران یِنگه جهان یعنی یک پرده حاج سیاح، یک پرده مهدی قلی خان، در مطلب صالح تسبیحی واکاوی شده است.

اگه شمال نریم، بریم جنوب؟ عنوان یادداشت امیر سهرابی است. مریم مزروعی چند خطی درباره سفرش به افغانستان نوشته است و عکس منتشرنشده خودش از مسجد دوشمشیره کابل نیز ضمیمه نموده است و عنوانش هر کجا مرز کشیدند، شما پل بزنید است. روایتی کوتاه از تبلیغات سفر در سال های پیش از انقلاب در از شاهرضا تا پان امریکن توسط محمد مخبری و شیما طاهری پارسا مورد تاکید قرار گرفته است. فرزاد مقدم در مطلب خود با عنوان سفر فقط سفر نیست ، برندینگ سفر را مورد آنالیز قرار داده است. مهدی نوروز در روایت هایی از قصه سفر، به سراغ دوازده اهلِ سفرِ حرفه ای رفته است. آخرین مطلب هم، گفت وگوی آرش تنهایی با جاسم غضبانپور است و عنوان سفر تجربه است را بر پیشانی دارد و عکس هایی دیده نشده از غضبانپور به آن علاوه شده است.

آنگاه، چهار سال است که منتشر می شود و نخستین شماره آن، پاییز 1395، با موضوع کافه و کافه نشینی به طبع رسید.